Podstawą ideową projektu winnicy było bogactwo regionu Montalcino. W efekcie, widoki roztaczające się z murów fortezzy stały się inspiracją do stworzenia tarasów ciągnących się przez całą długość dachu budynku, a wieża ratusza była impulsem do umieszczenia punktów widokowych. Głównym założeniem pozostało jednak zaprojektowanie obiektu, który nie zachwieje równowagi krajobrazu, dlatego też bryła budynku kształtuje się horyzontalnie. Wszechobecny kamień będący podstawowym budulcem w Toskanii jest głównym materiałem tworzącym elewacje winnicy oraz jej wnętrza. Ponadto swobodny układ urbanistyczny miasta wydającego się wyrastać ze wzgórza był inspiracją w kształtowaniu formy obiektu. Analiza struktury pędów winorośli pozwoliła zauważyć jak zdecydowany, a zarazem subtelny kształt przyjmuje ta roślina. Na podstawie tych obserwacji została naszkicowana forma obiektu następnie ubrana w funkcję, wykorzystując zalety terenu i bryły budynku do stworzenia funkcjonalnej winnicy pozostającej w symbiozie z naturą.

Za główną ideę projektu uznaję się wypracowanie dialogu formy z naturą oraz zachowanie harmonii w krajobrazie. Winnica wykorzystuje teren do odpowiedniego umieszczenia procesów produkcyjnych – wino przetrzymuję się w piwnicach to pozwala lepszą stabilizację temperatury. Budynek skierowany jest osiowo na południe, widokowo na Montalcino. Forma obiektu przedstawia dwie linie o płynnej formie przecinające się ze sobą, od których odchodzą mniejsze w podobnym kształcie. Końcowa część obiektu wspinającego się po zboczu, w pewnym momencie odrywa się od opadającego podłoża i kieruję swój „wzrok” na toskańskie miasteczko. Druga skóra elewacji podążająca za formą w finalnym momencie rozwarstwia się dynamizując zwięczenie winnicy. Pod unoszącą się wysoko w powietrze bryłą budynku posiadającą funkcję głęboko związana regionalną tradycją, powstała przestrzeń amfiteatru dopełniająca kulturalny charakter winnicy, mogącej stać się ikoną architektury winiarskiej.