Bryła budynku podzielona jest na dwie główne części: część zachodnią, sześciokondygnacyjną, w której znajdują się pokoje dla 93 studentów, oraz część wschodnią, dwukondygnacyjną z funkcjami dodatkowymi oraz tarasem na dachu. Obie części połączone są parterowym łącznikiem, który stanowi również ogrodzenie kompleksu i wyznacza trójkątny, wewnętrzny dziedziniec z zadaszonym parkingiem dla rowerów i skuterów. Ze względu na swoje atrakcyjne położenie (choć zdala od miasta, na terenie poprzemysłowym - ale nad Morzem Śródziemnym, w pobliżu rezerwatu przyrody), budynek stanowi również nową wartość architektoniczną, próbując wprowadzać porządek urbanistyczny wśród chaotycznej zabudowy terenów nadmorskich.

Część nowoprojektowanego budynku, w której znajdują się pokoje studenckie, nawiązuje wysokością oraz orientacją północ-południe do sąsiedniej zabudowy mieszkalnej. Jest to również najbardziej optymalne usytuowanie dla budynku mieszkalnego w tej szerokości geograficznej, unikające pokoi z oknami zwróconymi na południe. Niższa część natomiast, usytuowana jest równolegle do linii brzegowej, próbując porządkować zabudowę od strony morza. Stanowi swoisty waterfront i wyznacza jego linię dla zabudowy, która powstanie w przyszłości na południe od projektowanego obiektu. Jest to projektowa odpowiedz na wielki problem plaż w całej Hiszpanii, którym jest chaotyczna, złej jakości zabudowa wzdłuż linii brzegowych. Znajdujący się na dachu tej części bardzo duży taras, daje studentom dodatkową możliwość relaksu oraz obserwowania morza z nowej perspektywy.